بررسی و مقایسۀ تنوع گونه ای تجدید حیات توده های جنگلی دو منطقۀ حفاظت شده و غیر حفاظتی ارسباران

در این تحقیق، تنوع گونه ای زادآوری توده های جنگلی دو منطقۀ حفاظت شده و غیر حفاظتی جنگل های ارسباران از نظر شاخص غنای گونه ای، یکنواختی و تنوع گونه ای مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. ابتدا توده های جنگلی با شرایط فلورستیکی و فیزیوگرافی مشابه از دو منطقۀ حفاظتی و غیر حفاظتی، با استفاده از عکس های هـوایی سال 1346 در مقیـاس 20000 : 1 انتخاب شد، سپس نهال های گونه های چوبی قرار گرفته در 77 قطعه نمونۀ دایره ای به مساحت یک آر در یک شبکۀ آماربرداری با ابعاد250×250 متر از توده های جنگلی منطقۀ حفاظتی و به طور مشابه از توده های جنگلی منطقۀ غیر حفاظتی برداشت شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، میانگین شاخص های تنوع گونه ای مختلف در هر قطعه نمونه محاسبه و برای آزمون معنی دار بودن اختلاف بین میانگین شاخص ها در دو منطقه، از آزمون آماری t-student استفاده شد. نتایج نشان داد که در مناطق حفاظت شده و غیر حفاظتی میانگین شاخص غنای گونه ای، به ترتیب، 69/6 و 39/5، میانگین شاخص یکنواختی شانون، به ترتیب، 87/0 و76/0، میانگین شاخص تنوع گونه ای شانون، به ترتیب، 64/1 و 23/1 و میانگین شاخص تنوع گونه ای سیمپسون، به ترتیب، 76/0 و 61/0است. بنابراین مدیریت مبتنی بر حفاظت، موجب افزایش معنی دار تنوع گونه ای زادآوری توده های جنگلی منطقۀ حفاظت شدۀ ارسباران شده است. بر این اساس می توان جلوگیری از حضور دام در عرصه های جنگلی و قطع بی رویۀ درختان را به ویژه در توده های جنگلی مخروبه، به عنوان شیوه ای مناسب برای احیای طبیعی و افزایش شاخص های تنوع گونه ای معرفی کرد.